Navigation
Ρευστή και η μοίρα - Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
Χαράματα, σαν λιβάδι πρασινίζει η θάλασσα
και βλέπεις ποια εικόνα τ’ άφθαρτα νερά έχουν για τη χλόη,
πώς συλλαμβάνουν τη μεροληψία της ρίζας,
τη δουλεία του καρπού.
Ώρα δασική του υγρού στοιχείου
στιγμούλα φυλλοβόλα του νερού
στο νου φυτεύεται ο αγαπημένος
σαν ιδέα κλαίουσα.
Καταλαβαίνω τη γενική αρχή
αυτού που όντας ακίνητο
με χτυπά,
όντας απόλυτο ρέει:
ακαριαία φτιάχνεται το δευτερόλεπτο
πρόσωπο του έρωτα∙
-σε αιώνιο μπλε-
ο πετεινός ψοφάει.
Και κάθε φορά η ίδια οδύνη:
Ζητάει η φύση με συνεχείς ανθήσεις
να επικυρώσουμε τα αντίγραφα του αόρατου
και μαζί μας σπρώχνει με δύναμη
έξω απ’ τη μορφή.
Βρύσες τότε ανοίγουν και τρέχουν τα μάτια μου
σαν να μην είχαν ποτέ
πάνω σ’ εκείνον σταματήσει
κι όπως με σταγόνες στολισμένη
αναδύομαι μέσ’ απ’ τις λύπες μου,
δεν ξεχνώ πως κάτω απ’ το ανώνυμο
δέρμα του μονάχα αυτός σαλεύει.
Ποιήματα 1986-1996
« Destiny also flows - Katerina Anghelaki Rooke | Statement by the curator »